Δύο μέρες μετά τον απίστευτο αποκλεισμό απο την Μέταλιστ και με καθαρό πλέον μυαλό, ακόμη η απορεία για το πώς χάθηκε αυτή η μάχη τυραννεί το μυαλό μου και το ίδιο φαντάζομαι και το δικό του κάθε Ομονοιάτη. Ένα απίθανο σενάριο διαδραματίστηκε στο "Μέταλιστ Αρένα" με την ομάδα μας να πατάει πολύ γερά στο γήπεδο και να δείχνει απο την αρχή πως είναι αποφασισμένη να παλέψει μέχρι τέλους την πρόκριση μέσα στην Ουκρανία.
Το πρώτο ημίχρονο βρήκε την ομάδα μας σε αρκετά καλή εμφάνηση και το 0-0 ήταν ένα σκόρ που έδινε πολλές ελπίδες στην ομάδα μας με βάση την εμφάνηση και την συγκέντρωση που έδειξε στον αγωνιστικό χώρο σε σχέση βέβαια με προηγούμενες πικρές αναμνήσεις σε εκτός έδρας ευρωπαικούς αγώνες.
Με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου όλα έδειχναν πως ήταν θέμα χρόνου και υπομονής να φτάσει το πολυπόθητο γκόλ που θα μας έβαζε για τα καλά στο παιχνίδι της πρόκρισης. Το γκόλ ήρθε στο 59' μετά απο το πίσμα του Λεάντρο που εκμεταλεύτηκε την ασυνενοησία στην άμυνα των Ουκρανών και απο αρκετά πλάγια νίκησε την αφύλακτη εστία της Μέταλιστ. Το γκόλ όμως δέν ήρθε μόνο του καθώς η ομάδα μας ήταν ακόμη πιό επικύνδινη στη συνέχεια και μόλις 3 λεπτά αργότερα ο Αβραάμ έκανε πάρτι την υπόθεση, και με μια φοβερή ασσίστ έδωσε έτοιμο γκόλ στον Ρενχίφο που έκανε το 0-2 και μας έστηλε όλους στα ουράνια.
Και επειδή η συνέχεια είναι σε όλους σας γνωστή θα παραλείψω να την αναφέρω σχολιαζοντας μόνο το πως ΠΛΕΟΝ η ομάδα μας έχει περάσει στο επόμενο στάδιο βαφτίσματος του πυρός στην ευρώπη, φεύγοντας επιτέλους απο την πρώτη τάξη με υψηλό βαθμό.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ κρατά απο την φετινή παρουσία το τσαμπουκά που έδειξε μέσα στην Ουκρανία έχοντας σε βάρος της το 0-1 του πρώτου αγώνα στην Λευκωσία και την τεράστια πίεση μετά τον αποκλεισμό απο την Σάλζμπουρκ. Απο 'δώ και πέρα η συνέχεια στις ευρωπαικές πορείες της ομάδας μας θα έχει μια νέα βαρύτητα και είναι στο χέρι όλων μας να το πιστέψουμε ότι ήρθε ο καιρός που η ομάδα μας θα κάνει το όνειρο πραγματικό και το λαό περήφανο για άλλη μια φορά.
Όλα αυτά θα γίνουν εφόσον η ομάδα μας κάνει το ενχώριο καθήκων της κατακτώντας τον τίτλο της πρωταθλήτριας που είχε και θα έχει πάντα πράσινο άρωμα φαβορί.
Μέχρι τότε το σεντόνι ας περιμένει, γιατί ερχόμαστε και είμαστε χιλιάδες.
